Barbara Warnar – De Goudse Krant – 27 februari 2009
Zolang hij zich kan herinneren, had Jan Westerman (75) twee dromen: schipper en schrijver worden. Schipper werd hij al op jonge leeftijd en na zijn pensioen ging ook zijn tweede droom in vervulling. Na vier science fiction boeken, verscheen onlangs een heel ander boek van zijn hand, waarin hij terugkijkt op zijn leven in de vorige eeuw. Als schipperszoon, had Westerman van jongs af aan al een grote liefde voor water. Hij werkte een tijd in de sleepdienst, maar moest vanwege ziekte op de wal verder werken, waar hij 35 jaar bij een tankopslagbedrijf zijn brood verdiende. “Tijdens mijn opleiding voor de scheepvaart, schreef ik veel in mijn schaarse vrije tijd. Als ik mijn verhalen voorlas, hing iedereen aan mijn lippen. Mijn leraar op de opleiding zei zelfs dat ik het verkeerde vak koos. Ik moest geen schipper, maar schrijver worden. Maar in die tijd was er met schrijven geen droog brood te verdienen. Gelukkig heb ik genoten van mijn werk op de sleepvaart en aan wal”, vertelt Westerman. “Toen ik op mijn 58e ophield met werken, had ik eindelijk de rust om te gaan schrijven.
Leven aan boord
Westerman heeft altijd al een hoofd vol verhalen gehad. Vooral science fiction en fantasie spreken hem aan. “Het avontuurlijke en de onbegrensde mogelijkheden vind ik het heerlijke van dit genre.
Je bent als schrijver niet gebonden aan regels”, aldus Westerman. Zijn boeken zijn niet zoals Star Wars. Liever schrijft hij over gebeurtenissen die zouden kunnen gebeuren. Zijn trilogie ‘Psor’ heeft al heel wat lezers geboeid.
“Het is leuk om te merken dat mensen die deel één van mijn trilogie kopen, altijd terug komen voor deel twee en drie.”Ook zijn vierde boek ‘De tempel van Elektra’ is herkenbaar voor Psor lezers. Het schrijven van deze vier boeken van ruim zeshonderd bladzijdes elk ging Westerman heel gemakkelijk af. Moeilijker vond hij het om over zijn eigen herinneringen te schrijven. “Mijn dochters hebben me aangemoedigd mijn ervaringen, die beginnen in de Tweede Wereldoorlog, aan het papier toe te vertrouwen. Tijdens het schrijven, merkte ik dat ik eigenlijk liever fictie schrijf, maar mijn uitgeefster was zo enthousiast over mijn ervaringen aan boord van schepen dat ik heb doorgezet. Het boekje, met de titel ‘Een Pijpje Roken op de Koelkast’, verkoopt lekker, maar het blijft bij dit ene boek, want ik heb alweer genoeg ideeën voor twee nieuwe romans. Zo heerlijk als Westerman het schrijven vindt, zo terughoudend is hij als het erom gaat zijn boeken aan de man te brengen. “Ik vind het leuk om op boekenmarkten in de regio te staan, maar om mijn boeken aan een boekwinkel aan te bieden, vind ik moeilijk”, lacht Westerman. Morgen staat Westerman met zijn boeken op het Gouds Schrijversfestival in de centrale bibliotheek.
“Het is leuk om te merken dat mensen die deel één van mijn trilogie kopen, altijd terug komen voor deel twee en drie.”Ook zijn vierde boek ‘De tempel van Elektra’ is herkenbaar voor Psor lezers. Het schrijven van deze vier boeken van ruim zeshonderd bladzijdes elk ging Westerman heel gemakkelijk af. Moeilijker vond hij het om over zijn eigen herinneringen te schrijven. “Mijn dochters hebben me aangemoedigd mijn ervaringen, die beginnen in de Tweede Wereldoorlog, aan het papier toe te vertrouwen. Tijdens het schrijven, merkte ik dat ik eigenlijk liever fictie schrijf, maar mijn uitgeefster was zo enthousiast over mijn ervaringen aan boord van schepen dat ik heb doorgezet. Het boekje, met de titel ‘Een Pijpje Roken op de Koelkast’, verkoopt lekker, maar het blijft bij dit ene boek, want ik heb alweer genoeg ideeën voor twee nieuwe romans. Zo heerlijk als Westerman het schrijven vindt, zo terughoudend is hij als het erom gaat zijn boeken aan de man te brengen. “Ik vind het leuk om op boekenmarkten in de regio te staan, maar om mijn boeken aan een boekwinkel aan te bieden, vind ik moeilijk”, lacht Westerman. Morgen staat Westerman met zijn boeken op het Gouds Schrijversfestival in de centrale bibliotheek.